تفاوت پلی اتیلن و پلی پروپیلن

تفاوت پلی اتیلن و پلی پروپیلن

فهرست

1. مقدمه

2. معرفی پلی اتیلن و پلی پروپیلن

3. تفاوت پلی اتیلن و پلی پروپیلن از نظر کاربردی

4. تفاوت پلی اتیلن و پلی پروپیلن از نظر ساختاری

5. تفاوت پلی اتیلن و پلی پروپیلن از نظر خواص

6. سوالات متداول

ارتباط با irtaz

 

1. مقدمه

پلی‌ اتیلن (PE) و پلی‌ پروپیلن (PP) دو پلیمر ترموپلاستیک پرکاربرد در صنایع پتروشیمی هستند که هر دو به خانواده پلی‌اولفین‌ها تعلق دارند. این مواد از پلیمریزاسیون مونومرهای اتیلن و پروپیلن تولید می‌شوند و به دلیل خواص منحصر به فردشان در تولید انواع محصولات پلاستیکی کاربرد گسترده‌ای دارند. ساختار شیمیایی این دو پلیمر اصلی‌ترین عامل تفاوت بین آنهاست. پلی‌ اتیلن دارای زنجیره‌های پلیمری خطی ساده (‑CH₂‑CH₂‑)ₙ است که به آن انعطاف‌پذیری بالا و مقاومت ضربه‌ای خوبی می‌دهد. در مقابل، پلی‌ پروپیلن با ساختار (‑CH₂‑CH(CH₃)‑)ₙ و حضور گروه متیل جانبی، از استحکام مکانیکی بیشتر و دمای ذوب بالاتری برخوردار است.

از نظر خواص فیزیکی، پلی‌ اتیلن در انواع مختلفی مانند HDPE (چگالی بالا)، LDPE (چگالی پایین) و LLDPE (خطی با چگالی پایین) تولید می‌شود که هر کدام ویژگی‌های خاص خود را دارند. پلی‌ پروپیلن معمولاً در سه نوع هم‌پلیمر، کوپلیمر بلوکی و کوپلیمر تصادفی عرضه می‌شود که هر نوع برای کاربردهای خاصی مناسب است. در زمینه کاربردهای صنعتی، پلی‌اتیلن به دلیل انعطاف‌پذیری و مقاومت شیمیایی عالی، بیشتر در تولید ظروف بسته‌بندی، لوله‌های تحت فشار و فیلم‌های پلاستیکی استفاده می‌شود. از سوی دیگر، پلی‌ پروپیلن با توجه به استحکام مکانیکی بالاتر و مقاومت حرارتی بهتر، در ساخت قطعات خودرو، منسوجات غیربافته و ظروف مقاوم در برابر حرارت کاربرد دارد.

مقاومت شیمیایی هر دو پلیمر در برابر اسیدها و بازها عالی است، اما پلی‌ پروپیلن در برابر حلال‌های آلی مقاومت بهتری از خود نشان می‌دهد. از نظر زیست‌تخریب‌پذیری، هر دو ماده به صورت طبیعی تجزیه نمی‌شوند، اما امروزه انواع زیست‌تخریب‌پذیر آنها نیز تولید شده است. در انتخاب بین این دو پلیمر، عواملی مانند دمای کاری، استحکام مورد نیاز، انعطاف‌پذیری و هزینه تولید نقش تعیین‌کننده‌ای دارند. به طور کلی، پلی‌ پروپیلن برای کاربردهای با دمای بالا و نیازمند استحکام بیشتر مناسب‌تر است، در حالی که پلی‌ اتیلن برای محصولات انعطاف‌پذیر و مقاوم در برابر ضربه گزینه بهتری محسوب می‌شود.

توسعه فناوری‌های جدید در زمینه تولید این پلیمرها، امکان دستیابی به گریدهای خاص با خواص بهبود یافته را فراهم کرده است. این پیشرفت‌ها باعث گسترش روزافزون کاربردهای این مواد در صنایع مختلف شده و اهمیت مطالعه دقیق تفاوت‌های بین آنها را بیش از پیش نمایان می‌سازد.

---

2. معرفی پلی اتیلن و پلی پروپیلن

پلی‌ اتیلن (PE) یکی از مهم‌ترین پلیمرهای صنعتی است که تاریخچه جالبی دارد. این ماده اولین بار به صورت تصادفی در سال 1898 توسط شیمیدان آلمانی هانس فون پیچمن در حین آزمایش‌های شیمیایی کشف شد. اما تولید صنعتی آن به سال 1933 بازمی‌گردد که دو محقق به نام‌های اریک فاوست و رجینالد گیبسون در شرکت انگلیسی ICI موفق به سنتز آن شدند. تولید انبوه پلی‌ اتیلن از سال 1939 آغاز شد و جالب است بدانید در طول جنگ جهانی دوم (1939-1945) از این ماده به عنوان عایق کابل‌های رادار استفاده می‌شد. در سال‌های اولیه تولید، از پلی‌ اتیلن بیشتر برای ساخت فیلم‌های بسته‌بندی، ظروف خانگی ساده، لوله‌های انتقال آب و اسباب‌بازی‌های پلاستیکی استفاده می‌شد.

پلی‌ پروپیلن (PP) با وجود شباهت‌های زیاد به پلی‌ اتیلن، تاریخچه متفاوتی دارد. این پلیمر برای اولین بار در سال 1951 توسط پاول هوگان و رابرت بانکس از شرکت فیلیپس پترولیوم تولید شد. اما نقطه عطف در توسعه این ماده زمانی بود که در سال 1954 جولیو ناتا و کارل زیگلر (برندگان جایزه نوبل شیمی 1963) فرآیند تولید آن را بهینه‌سازی کردند. تولید صنعتی پلی‌ پروپیلن از سال 1957 توسط شرکت ایتالیایی مونتکاتینی آغاز شد و در دهه 1960 به تولید انبوه رسید. کاربردهای اولیه این ماده شامل تولید الیاف و منسوجات، لوازم خانگی مقاوم به حرارت، قطعات خودرو و ظروف غذایی مقاوم در برابر گرما بود.

مقایسه تاریخی این دو پلیمر نکات جالبی را نشان می‌دهد. پلی‌ اتیلن حدود 20 سال زودتر از پلی‌پروپیلن به تولید صنعتی رسید. هر دو پلیمر در ابتدا برای مصارف نظامی توسعه داده شدند. پیشرفت‌های انجام شده در زمینه کاتالیست‌های زیگلر-ناتا انقلابی در تولید هر دو پلیمر ایجاد کرد. نکته جالب اینکه پلی‌ پروپیلن با وجود اینکه دیرتر به عرصه صنعت وارد شد، اما به دلیل خواص مکانیکی بهتر، سریع‌تر در صنایع مختلف نفوذ پیدا کرد.

این پیشرفت‌های تاریخی پایه‌ای مستحکم برای صنعت پتروشیمی مدرن ایجاد کرد. امروزه این دو پلیمر به تنهایی حدود 60 درصد از کل پلاستیک‌های تولیدی در جهان را تشکیل می‌دهند که نشان‌دهنده اهمیت فوق‌العاده آنها در صنایع مختلف است. از تولید روزانه میلیون‌ها محصول پلاستیکی گرفته تا کاربردهای تخصصی در صنایع پیشرفته، همه مدیون این اکتشافات مهم در قرن بیستم هستند.

---

 

3. تفاوت پلی اتیلن و پلی پروپیلن از نظر کاربردی

تفاوت پلی‌اتیلن (PE) و پلی‌پروپیلن (PP) از نظر کاربردی

3.1 صنایع بسته‌بندی:

پلی‌اتیلن به دلیل انعطاف‌پذیری بالا و مقاومت شیمیایی عمدتاً در تولید فیلم‌های بسته‌بندی، کیسه‌های پلاستیکی و بطری‌های شیر و آبمیوه استفاده می‌شود. در مقابل، پلی‌پروپیلن با استحکام بیشتر و مقاومت حرارتی بالاتر (تا 120 درجه سانتی‌گراد) برای بسته‌بندی مواد غذایی گرم، ظروف ماکروویو و درب بطری‌ها مناسب‌تر است.

3.2 صنایع لوله و اتصالات:

پلی‌اتیلن به ویژه نوع HDPE به دلیل مقاومت عالی در برابر خوردگی و انعطاف‌پذیری، برای تولید لوله‌های انتقال آب و گاز، لوله‌های فاضلاب و سیستم‌های آبیاری تحت فشار کاربرد دارد. پلی‌پروپیلن اما در لوله‌های آب گرم و سیستم‌های گرمایشی که نیاز به مقاومت حرارتی دارند، استفاده می‌شود.

3.3 صنعت خودروسازی:

پلی‌پروپیلن به دلیل استحکام مکانیکی بالا، سبکی و مقاومت در برابر حرارت، در ساخت داشبورد، سپر، باک بنزین و قطعات داخلی خودرو کاربرد گسترده‌ای دارد. پلی‌اتیلن بیشتر در تولید مخازن سوخت، عایق‌های سیم و کابل و برخی قطعات انعطاف‌پذیر استفاده می‌شود.

3.4 مصارف پزشکی:

پلی‌پروپیلن به دلیل مقاومت در برابر استریلیزاسیون با بخار و سمیت پایین، در تولید سرنگ‌های یکبارمصرف، ظروف آزمایشگاهی و بسته‌بندی داروها استفاده می‌شود. پلی‌اتیلن با دانسیته پایین (LDPE) در تولید دستکش‌های پزشکی و برخی بسته‌بندی‌های استریل کاربرد دارد.

3.5 صنایع نساجی و الیاف:

پلی‌پروپیلن به دلیل خاصیت جذب رطوبت پایین و سبکی، در تولید الیاف قالی، طناب‌های صنعتی و منسوجات غیربافته (مانند ماسک‌های جراحی) استفاده می‌شود. پلی‌اتیلن کاربرد کمتری در این حوزه دارد و عمدتاً در تولید برخی الیاف خاص و شبکه‌های محافظ استفاده می‌شود.

3.6 مصارف خانگی و مصرفی:

پلی‌اتیلن در تولید اسباب‌بازی‌های انعطاف‌پذیر، ظروف غذا و کیسه‌های خرید کاربرد دارد. پلی‌پروپیلن اما در ساخت ظروف غذاخوری مقاوم به حرارت، لوازم آشپزخانه و مبلمان فضای باز که نیاز به مقاومت در برابر شرایط جوی دارند، استفاده می‌شود.

3.7 تفاوت در روش‌های تولید محصولات:

پلی‌اتیلن به دلیل نقطه ذوب پایین‌تر (105-135°C) و ویسکوزیته مذاب پایین، برای فرآیندهای دمشی و تولید فیلم مناسب‌تر است. پلی‌پروپیلن با نقطه ذوب بالاتر (160-170°C) بیشتر در روش‌های تزریقی و تولید محصولات با جزئیات دقیق استفاده می‌شود.

این تفاوت‌های کاربردی ناشی از اختلاف در ساختار مولکولی این دو پلیمر است که منجر به تفاوت در خواص مکانیکی، حرارتی و شیمیایی آنها شده است. انتخاب بین این دو ماده معمولاً بر اساس نیازهای خاص هر کاربرد و ملاحظات اقتصادی انجام می‌شود.

---

 

4. تفاوت پلی اتیلن و پلی پروپیلن از نظر ساختاری

تفاوت‌های ساختاری بین پلی‌اتیلن (PE) و پلی‌پروپیلن (PP) را می‌توان در چندین سطح مولکولی و ماکرومولکولی بررسی کرد. در زیر به صورت تخصصی‌تر به تحلیل این تفاوت‌ها می‌پردازیم:

4.1 تفاوت در واحد مونومری و ساختار شیمیایی

*. پلی‌اتیلن (PE):
• واحد تکرارشونده: ‎\-CH₂\-CH₂\- (اتیلن)
•  ساختار ساده‌ترین پلیمر هیدروکربنی است و فقط شامل اتم‌های کربن و هیدروژن است.
• هیچ گروه جانبی ندارد (بدون شاخه‌های متیل یا سایر گروه‌ها).

*. پلی‌پروپیلن (PP):
• واحد تکرارشونده: ‎\-CH₂\-CH(CH₃)\- (پروپیلن)
• دارای یک گروه متیل (‎\-CH₃) به عنوان گروه جانبی روی هر واحد مونومری است.
• این گروه جانبی باعث ایجاد ساختار نامتقارن در زنجیر پلیمری می‌شود.

4.2 آرایش فضایی (استریوشیمی) و تاکتیسیته (Tacticity)

*. پلی‌اتیلن:
• به دلیل عدم وجود گروه جانبی، فاقد تاکتیسیته است.
• زنجیرهای پلیمری می‌توانند به راحتی حول پیوندهای C\-C بچرخند و ساختارهای آمورف یا نیمه‌بلوری تشکیل دهند.

*. پلی‌پروپیلن:
• به دلیل وجود گروه متیل، تاکتیسیته (چیدمان فضایی گروه‌های متیل) اهمیت زیادی دارد:
• ایزوتاکتیک (Isotactic): گروه‌های متیل همه در یک طرف زنجیر قرار دارند (بلورینگی بالا ~70%).
• سیندیوتاکتیک (Syndiotactic): گروه‌های متیل به صورت متناوب دو طرف زنجیر قرار می‌گیرند.
• اتاکتیک (Atactic): گروه‌های متیل به صورت تصادفی چیده شده‌اند (آمورف).
• پلی‌پروپیلن ایزوتاکتیک پرکاربردترین نوع PP است و به دلیل نظم بالای ساختاری، بلورینگی و استحکام مکانیکی بالاتری نسبت به PE دارد.

4.3 بلورینگی (Crystallinity)

*. پلی‌اتیلن:
• PE با چگالی بالا (HDPE): ساختار خطی با بلورینگی 70-80%
• PE با چگالی پایین (LDPE): دارای شاخه‌های جانبی که بلورینگی را کاهش می‌دهند (40-50%)
• PE فوق‌ملکولی (UHMWPE): بلورینگی بسیار بالا (~85%)

*. پلی‌پروپیلن:
• بلورینگی معمولاً بین 50-60% (بسته به تاکتیسیته)
• ایزوتاکتیک PP بلورینگی بالاتری دارد، در حالی که **اتاکتیک PP کاملاً آمورف است.

4.4 دمای ذوب (Tm) و انتقال شیشه‌ای (Tg)

*. پلی‌اتیلن:
• Tm:
• LDPE: ~105-115°C
• HDPE: ~130-135°C
• T ~‎\-120°C تا ‎\-80°C (بسته به بلورینگی)

*. پلی‌پروپیلن:
• Tm:
• ایزوتاکتیک: ~160-170°C
• سیندیوتاکتیک: ~۱۳۰-۱۵۰°C
• Tg: ~‎\-10°C تا 0°C
• نکته: دمای ذوب بالاتر PP ناشی از سختی زنجیر به دلیل وجود گروه متیل است.

4.5 خواص مکانیکی و فیزیکی

*. پلی‌اتیلن:
• انعطاف‌پذیری بالا (به ویژه LDPE)
• مقاومت ضربه‌ای خوب در دماهای پایین (به دلیل Tg بسیار پایین)
• استحکام کششی متوسط (HDPE استحکام بالاتری دارد)

*. پلی‌پروپیلن:
• سختی و استحکام کششی بالاتر نسبت به PE (به دلیل بلورینگی و وجود گروه متیل)
• مقاومت خستگی بهتر (برای قطعات لولایی مناسب است)
• شکنندگی در دمای پایین (به دلیل Tg بالاتر)

4.6 مقاومت شیمیایی و حلال‌پذیری

*. پلی‌اتیلن:
• مقاومت عالی در برابر اسیدها، بازها و حلال‌های آلی
• مستعد اکسیداسیون در دمای بالا (نیاز به پایدارکننده‌های UV/حرارتی)

*. پلی‌پروپیلن:
• مقاومت شیمیایی مشابه PE، اما مقاومت بهتر در برابر حلال‌های قطبی (مثل استون)
• گروه متیل باعث افزایش حساسیت به اکسیداسیون می‌شود (نیاز به افزودنی‌های آنتی‌اکسیدان)

---

 

5. تفاوت پلی اتیلن و پلی پروپیلن از نظر خواص

تفاوت‌های پلی‌اتیلن (PE) و پلی‌پروپیلن (PP) از نظر خواص فیزیکی، مکانیکی، حرارتی و شیمیایی را می‌توان به صورت عمیق‌تری و با جزئیات فنی بیشتر بررسی کرد. در ادامه این تفاوت‌ها را به صورت تخصصی‌تر تحلیل می‌کنیم:

5.1 خواص فیزیکی و ترموفیزیکی

5.1.1 چگالی:
پلی‌اتیلن در انواع مختلف دارای چگالی‌های متفاوتی است. LDPE یا پلی‌اتیلن با چگالی پایین دارای چگالی بین 0.91 تا 0.93 گرم بر سانتی‌متر مکعب است، در حالی که LLDPE یا پلی‌اتیلن خطی با چگالی پایین چگالی بین 0.91 تا 0.94 دارد. HDPE یا پلی‌اتیلن با چگالی بالا چگالی بالاتری در محدوده 0.94 تا 0.97 دارد و UHMWPE یا پلی‌اتیلن با وزن مولکولی بسیار بالا چگالی بین 0.93 تا 0.94 دارد. این تفاوت‌های چگالی ناشی از ساختار شاخه‌دار یا خطی زنجیرهای پلیمری است.

در مقابل، پلی‌پروپیلن ایزوتاکتیک چگالی بین 0.90 تا 0.91 دارد، نوع سیندیوتاکتیک p.98 تا 0.91 و نوع اوتاکتیک 0.85 تا 0.90 دارد. جالب است که پلی‌پروپیلن با وجود گروه متیل، چگالی کمتری نسبت به HDPE دارد که به دلیل تأثیر گروه متیل بر کاهش تراکم زنجیرها است.

5.1.2 دمای ذوب و انتقال شیشه‌ای:

پلی‌اتیلن LDPE دمای ذوبی بین 105 تا 115 درجه سانتی‌گراد دارد، در حالی که HDPE در دمای بالاتری بین 130 تا 135 درجه ذوب می‌شود. دمای انتقال شیشه‌ای پلی‌اتیلن بسیار پایین و بین 120- تا 80- درجه سانتی‌گراد است که باعث انعطاف‌پذیری آن حتی در دماهای بسیار پایین می‌شود.

پلی‌پروپیلن ایزوتاکتیک دمای ذوب بالاتری بین 160 تا 170 درجه دارد و نوع سیندیوتاکتیک بین 130 تا 150 درجه ذوب می‌شود. دمای انتقال شیشه‌ای آن بین 10- تا 0 درجه است که باعث می‌شود در دمای محیط سفت‌تر باشد اما در دماهای زیر صفر شکننده شود.

5.1.3 رسانایی حرارتی:

پلی‌اتیلن با رسانایی 0.33 تا 0.52 وات بر متر-کلوین، رسانایی بهتری نسبت به پلی‌پروپیلن با رسانایی 0.17 تا 0.22 دارد. این ویژگی PE را برای کاربردهای عایق‌کاری مناسب‌تر می‌کند.

5.2 خواص مکانیکی

5.2.1 استحکام کششی:

پلی‌اتیلن LDPE استحکام کششی 7 تا 17 مگاپاسکال دارد، در حالی که HDPE با 20 تا 30 مگاپاسکال استحکام بیشتری نشان می‌دهد. پلی‌پروپیلن ایزوتاکتیک با 30 تا 40 مگاپاسکال استحکام بالاتری دارد و کوپلیمر آن 25 تا 35 مگاپاسکال استحکام دارد. این برتری ناشی از بلورینگی بالاتر (50 تا 60 درصد) و تأثیر گروه متیل بر سختی زنجیر است.

5.2.2 مدول یانگ:
پلی‌اتیلن LDPE مدول یانگ 0.1 تا 0.3 گیگاپاسکال دارد، HDPE بین 0.8 تا 1.4 و پلی‌پروپیلن ایزوتاکتیک 1.5 تا 2 گیگاپاسکال. این نشان می‌دهد PP سفت‌تر و مقاوم‌تر در برابر تغییر شکل است.

5.2.3 ازدیاد طول تا شکست:
پلی‌اتیلن LDPE با 100 تا 600 درصد و HDPE با 100 تا 1000 درصد (بسته به گرید) انعطاف‌پذیری بالایی دارد. پلی‌پروپیلن ایزوتاکتیک 100 تا 600 درصد و کوپلیمر آن 300 تا 800 درصد ازدیاد طول دارد. این نشان می‌دهد PE انعطاف‌پذیری بیشتری دارد.

5.2.4 مقاومت ضربه‌ای:
در دمای محیط، HDPE مقاومت ضربه‌ای 50 تا 100 کیلوژول بر متر مربع دارد در حالی که PP بین 20 تا 60 است. در دماهای زیر صفر، مقاومت PP به زیر 10 می‌رسد که نشان‌دهنده شکنندگی آن در سرماست.

5.3 خواص شیمیایی و محیطی

5.3.1 مقاومت شیمیایی:
هر دو پلیمر مقاومت عالی در برابر اسیدها و بازها دارند. در برابر حلال‌های آلی مانند هگزان و تولوئن، HDPE مقاوم است اما LDPE حساسیت بیشتری نشان می‌دهد. پلی‌پروپیلن مقاومت بهتری در برابر حلال‌های قطبی مانند استون و الکل دارد. هر دو به اکسیداسیون حساس هستند اما PP به دلیل کربن سوم، حساسیت بیشتری دارد و نیاز به آنتی‌اکسیدان دارد.

5.3.2 جذب آب:
پلی‌اتیلن با جذب آب 0.01 تا 0.05 درصد و پلی‌پروپیلن با 0.01 تا 0.03 درصد، کمترین جذب آب را در میان پلیمرها دارند که آنها را برای کاربردهای مرطوب ایده‌آل می‌کند.

5.3.3 مقاومت در برابر UV:
پلی‌اتیلن مستعد تخریب نوری است و نیاز به پایدارکننده‌های UV دارد. پلی‌پروپیلن به دلیل حساسیت بیشتر به تخریب اکسیداتیو، نیاز به افزودنی‌های آنتی‌اکسیدان و پایدارکننده‌های UV دارد.

5.4 خواص الکتریکی

هر دو پلیمر عایق‌های الکتریکی عالی هستند. ثابت دی‌الکتریک پلی‌اتیلن 2.2 تا 2.4 و پلی‌پروپیلن 2.2 تا 2.6 است. مقاومت حجمی هر دو بیشتر از 10^16 اهم-سانتی‌متر است. استحکام دی‌الکتریک PE بین 20 تا 50 کیلوولت بر میلی‌متر و PP بین 20 تا 40 است که نشان می‌دهد PE کمی بهتر عمل می‌کند.

5.5 کاربردها بر اساس خواص

پلی‌اتیلن به دلیل انعطاف‌پذیری بالا، مقاومت ضربه‌ای و مقاومت شیمیایی در ساخت کیسه‌ها، لوله‌ها، فیلم‌های بسته‌بندی و مخازن شیمیایی کاربرد دارد. نقطه ضعف آن دمای کاری پایین و نرمی در دمای بالاست.

پلی‌پروپیلن با استحکام بالاتر، دمای ذوب بالاتر و سفتی بیشتر در ساخت قطعات خودرو، منسوجات، ظروف غذا و لوازم پزشکی استفاده می‌شود. معایب آن شکنندگی در دمای پایین و حساسیت به اکسیداسیون است.

*. در کل پلی‌اتیلن انعطاف‌پذیرتر است و برای کاربردهای انعطاف‌پذیر و ضربه‌گیر مناسب است. مقاومت شیمیایی عالی دارد اما دمای کاری پایین‌تری دارد. پلی‌پروپیلن سفت‌تر و مستحکم‌تر است و برای قطعات سخت‌تر و دمای بالاتر مناسب است. مقاومت بهتری در برابر حلال‌های قطبی دارد اما در دمای پایین شکننده است.

---

 

6. سوالات متداول

پنج سوال متداول درباره تفاوت پلی‌اتیلن و پلی‌پروپیلن با پاسخ تخصصی:

6.1 کدام پلیمر برای استفاده در دمای پایین مناسب‌تر است؟

• پلی‌اتیلن (PE) به دلیل دمای انتقال شیشه‌ای (Tg) بسیار پایین (بین ‎−120°C تا ‎−80°C) حتی در دماهای بسیار پایین انعطاف‌پذیر باقی می‌ماند و مقاومت ضربه‌ای بالایی دارد.
• پلی‌پروپیلن (PP) با Tg بین ‎−10°C تا ۰°C در دمای زیر صفر شکننده می‌شود و برای کاربردهای سرمایشی عمیق مناسب نیست.
• نتیجه: PE برای اقلامی مانند مخازن نگهداری مواد در فریزر یا لوله‌های انتقال در هوای سرد بهتر است.

6.2 چرا پلی‌پروپیلن دمای ذوب بالاتری نسبت به پلی‌اتیلن دارد؟

• وجود گروه متیل (‎\-CH₃) در ساختار PP باعث ایجاد سختی زنجیر و کاهش آزادی چرخش حول پیوند C−C می‌شود.
• بلورینگی بالاتر PP ایزوتاکتیک (~50-60%) نسبت به HDPE (~70-80%) نیز به افزایش دمای ذوب کمک می‌کند، اگرچه بلورینگی HDPE بیشتر است، اما گروه متیل در PP انرژی بیشتری برای ذوب نیاز دارد.
• دمای ذوب PP ایزوتاکتیک: ~160-170°C در مقابل HDPE: ~130-135°C.

6.3 کدام پلیمر در برابر مواد شیمیایی مقاوم‌تر است؟

• مقاومت مشابه در اسیدها و بازها: هر دو در برابر اسیدهای معدنی و بازهای قوی مقاومت عالی دارند.
*. حلال‌های آلی:
• PE (به ویژه HDPE) در برابر هیدروکربن‌های غیرقطبی (مثل هگزان) مقاوم است، اما LDPE ممکن است متورم شود.
• PP به دلیل گروه متیل، مقاومت بهتری در برابر حلال‌های قطبی (مانند استون و الکل) دارد.
• اکسیداسیون: PP به دلیل کربن سوم در ساختار، مستعد تخریب اکسیداتیو است و نیاز به آنتی‌اکسیدان دارد.

6.4 چرا پلی‌پروپیلن برای ساخت قطعات خودرو ترجیح داده می‌شود؟

استحکام و سفتی بالاتر: مدول یانگ PP (1.5-2 GPa) نسبت به HDPE (0.8-1.4 GPa) بالاتر است و تحمل بار بیشتری دارد.
• مقاومت خستگی: PP برای قطعات لولایی (مثل اتصالات داشبورد) مناسب‌تر است.
• دمای کاری بالاتر: تحمل دمای تا 120°C بدون تغییر شکل (در مقایسه با 90°C برای PE).
• وزن سبک: چگالی پایین‌تر PP (~0.9 g/cm³) نسبت به HDPE (~0.95 g/cm³) به کاهش وزن خودرو کمک می‌کند.

6.5 آیا می‌توان پلی‌اتیلن و پلی‌پروپیلن را به صورت مخلوط استفاده کرد؟

• امتزاج‌ناپذیری (Immiscibility): PE و PP به دلیل تفاوت در ساختار شیمیایی و پارامترهای انحلال‌پذیری، به صورت طبیعی امتزاج‌ناپذیر هستند و مخلوط آنها فازهای جداگانه تشکیل می‌دهد.
*. مشکلات:
• کاهش استحکام مکانیکی به دلیل عدم چسبندگی بین فازها.
• جدایش فازها در فرآیندهای ذوب (مثل اکستروژن).
• راه‌حل: استفاده از کوپلیمرهای سازگارکننده (Compatibilizers) مانند PE-g-MA (پلی‌اتیلن گرافت شده با انیدرید مالئیک) برای بهبود اتصال بین فازها.

---

 

ارتباط با irtaz

همچنین شما می‌توانید برای مشاوره و اطلاع انواع پلی پروپیلن همچنین اطلاع از مراحل صادرات انواع گرید های پلیمری صادراتی، قیمت های بروز مواد Virgin پتروشیمی، انواع گرانول Recycle و انواع کامپاند های پلیمری پایه PE، PP، ABS، PVC، PS و همچنین انواع گرید های قیر بصورت فله، بشکه، جامبو و … از طریق Whatsapp با ما در ارتباط باشید.

 

بازرگانی ایرتاز عرضه کننده و تولید کننده انواع مواد اولیه، گرانول پلی اتلین، انواع پلی پروپیلن ، PEWAX ، ABS ، PVC ، تولید کننده کامپاندهای پایه PE ، PP ، PS ، PVC ، ABS، مستربچ و انواع گرانول لوله های باکیفیت و قیمت مناسب به بازارهای داخلی و خارجی می باشد. جهت خرید این محصولات و مشاوره می توانید با کارشناسان ما در مرکز فروش تماس بگیرید.

 

شماره تماس: 09104417319